- ابن ابی شیبه (عُ)
ابن محمد بن ابی شیبه الکوفی. معروف به ابن ابی شیبه و مکنی به ابوالحسن. از حفّاظ حدیث است. او راست: المسند و التفسیر. وی مردی ثقه و امین بود و به سال 156 هجری قمری متولد شد و به سال 239 هجری قمری درگذشت.
معنی ابن ابی شیبه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اِ نُاَ شَ)
لغت نامه دهخدا
شاعری مقل است. (ابن الندیم). و باز در الفهرست نام ابن ابی الشیخ مکنی به ابوایوب، سلیمان بن ایوب، راویه و اخباری آمده است مؤلف کتاب الاخبارالمسموعه و ندانم که این دو، نام یک تن است یا نه
(اِ نُ اَ حَیْ یَ)
لغت نامه دهخدا
منجم. از مردم بغداد. شاگرد جعفر بن مکتفی و از پیوستگان اوست و جعفر بن مکتفی را در این علوم دست و تتبع بوده است. (از قفطی)
(حَبْ بَ)
لغت نامه دهخدا
ابن ابی حبه. تابعی است. از نظر تاریخی، تابعی کسی است که واسطه میان صحابی و نسل های بعد از اسلام است. این افراد نقش واسطه ای در نقل و انتقال معارف اسلامی دارند. تابعی بودن، یکی از درجات افتخار در علم رجال است و به فرد اعتبار خاصی می بخشد. احادیثی که از طریق تابعین نقل شده اند، بخش بزرگی از سنت اسلامی را تشکیل می دهند.